امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَزَّى علی عَلَيْهِ السَّلَامُ قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْأَمْر لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ وَ لَا إِلَيْكُمُ انْتَهَى وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ؛

امام علی(علیه السّلام) جمعي را كه فردي از آنان درگذشته بود، چنين تسليت گفتند: اين شتري است كه درِ خانه همه خوابيده است. دوست شما گويا به مسافرت رفته است، پس او را در سفر بينگاريد كه اگر باز نگشت شما بر او وارد خواهيد شد.
نهج البلاغه، حکمت 349